Al bijna drie decennia lang brengt de VN bijna alle landen op aarde samen voor wereldomvattende klimaattoppen – COP’s genaamd – wat staat voor ‘Conference of the Parties’. Dit jaar werd de 26e jaarlijkse conferentie, ook wel de COP26 , gehouden in Glasgow. De COP26 had als hoofddoel om een overeenstemming te bereiken tussen alle landen betreffende de wereldwijde aanpak van klimaatverandering.
Het aanpakken van de klimaatverandering is niet alleen een enorme opgave en het was ook niet ‘gewoon’ de zoveelste klimaattop. Dit jaar was de druk voor de beleidsmakers op de COP26 ongelofelijk hoog vanwege de opvattingen van verschillende deskundigen. Dan hebben we het nog niet eens over de effecten die momenteel worden ervaren op het gebied van klimaat. Voorbeelden van die effecten zijn overstromingen door de stijging van de zeespiegel, het smelten van de ijskappen voedseltekorten in droge gebieden, drinkwatertekorten, de biodiversiteit neemt af, verzuring van oceanen en bosbranden. Dit brengt gevaar met zich mee voor ouderen en kwetsbare groepen.
Het belang van COP21
In 2015 vond de COP21 vond plaats in Parijs. In deze klimaattop waren alle landen het voor het eerst met elkaar eens over de mondiale aanpak betreffende de opwarming van de aarde. Deze opwarming zou beperkt moeten worden tot onder de twee graden, terwijl het streven 1,5 graden is.
De verbintenis om te streven naar 1,5 graden is belangrijk omdat elke fractie van een graad opwarming tot gevolg heeft. Hierdoor gaan nog meer levens – van zowel mens als dier – verloren. Om dan nog niet te beginnen over de heftige natuureffecten zoals hierboven.
In het kader van het Akkoord van Parijs hebben alle betrokken landen zich ertoe verbonden nationale plannen in te dienen waarin zij aangeven hoeveel zij hun emissies zullen verminderen – de zogenaamde “Nationally Determined Contributions” of “NDC’s”.
Het ideale moment van Glasgow
De aanloop naar de top van dit jaar in Glasgow was de tijd voor landen om de plannen met betrekking tot emissiereductie bij te stellen . Hoe belangrijk de COP21 in Parijs ook was, de landen moeten nu veel verder gaan dan ze in de afgelopen zes jaar hebben bewerkstelligd. Naast het eens worden over de mondiale aanpak, ontbrak het tijdens de COP21 aan het opstellen van concrete maatregelen waardoor van beperking van de opwarming weinig sprake is geweest. Door de illusie die destijds werd opgewekt – om de temperatuurstijging tot 1,5°C te beperken – moesten de landen tijdens de COP26 meer ingrijpende maatregelen vaststellen (zou je denken). COP26 had beslissend moeten zijn.
Twee weken vergaderen leverde tien A4’tjes op waarin iedereen nogmaals aangespoord wordt de doelstellingen van Parijs te honoreren. Daar is niemand op tegen, maar het ontbreekt nog altijd aan concrete acties.
In de afgelopen twee weken zijn er nauwelijks concrete maatregelen getroffen wat lichtelijk problematisch is.. India, als derde grootste vervuiler wereldwijd, kwam als enige met nieuwe doelstellingen die grote impact kunnen hebben op het bestrijden van klimaat veranderingen. De meerderheid van de landen hebben in zekere zin ambitieuze doelen gesteld, maar deze doelen zijn nog bij lange na niet specifiek genoeg. Een van de opmerkelijke doelstellingen van India is dat zij pas tegen 2070 klimaatneutraal worden. Dit is dus 20 jaar later dan Europa (gepland in de Green Deal). Dat India überhaupt met doelstellingen kwam, werd door iedereen met applaus verwelkomd. India gaat, net als China, ook gigantisch investeren in zonneparken. Alleen volstaat al die groene energie niet om aan de groeiende vraag naar energie te voldoen. Daarentegen, China heeft wat minder ambitieuze doelstellingen op het programma. Nog steeds heeft de grootste vervuiler het idee om pas in 2060 klimaatneutraal te zijn. Daarnaast is Amerika misschien wel het meest ambitieus door met een plan te komen om de uitstoot van methaan met 75 procent te verminderen voor 2035. Ook besloten de deelnemende landen voor 2030 de uitstoot met 30 procent te verminderen ten opzichten van 2020. Dit zou ervoor zorgen dat tegen 2050 pas de aarde met 0,2 graden minder opgewarmd is.
Zijn we te laat of is er toch nog één kans?
Zouden we niet al meer kunnen doen dan die 0,2? Dit begint bij de aanpak van de grote vervuilers. Hier zouden de uitstootgevoelige landen hun verantwoording moeten pakken. De top 20 meest vervuilende bedrijven is verantwoordelijk voor een uitstootbijdrage van 35% van alle energie-gerelateerde koolstofdioxide- en methaanuitstoot wereldwijd sinds 1965. Het aanpakken van de grote vervuilende landen zal een enorm positief effect hebben voor het bestrijden van klimaatverandering. Misschien is het toch nog niet te laat en kunnen we met deze aanpak onze volgende generaties een schone toekomst geven.
Afbeelding: UN Climate Change Conference (COP26)