Al bijna drie decennia brengt de VN landen samen voor wereldwijde klimaattoppen, de COP’s. Dit jaar werd de 26e conferentie gehouden in Glasgow. De COP26 had als doel om landen overeenstemming te laten bereiken over de aanpak van klimaatverandering.
Het aanpakken van klimaatverandering is een enorme opgave. Dit jaar was de druk op beleidsmakers hoger dan ooit. De effecten van klimaatverandering zijn duidelijk: overstromingen door stijgende zeespiegels, smeltende ijskappen, voedseltekorten in droge gebieden, drinkwatertekorten, afname van biodiversiteit, verzuring van oceanen en bosbranden. Deze effecten vormen een gevaar voor ouderen en kwetsbare groepen.
COP21: Belangrijke stappen
In 2015 vond de COP21 plaats in Parijs. Tijdens deze top waren landen het eens over de mondiale aanpak van opwarming. De doelstelling was om de opwarming onder de twee graden te houden, met een streefdoel van 1,5 graden.
Het streven naar 1,5 graden is cruciaal. Elke fractie van een graad kan ernstige gevolgen hebben. Dit kan leiden tot verlies van levens en heftige natuureffecten.
Het Akkoord van Parijs verplicht landen om nationale plannen in te dienen. Deze plannen geven aan hoeveel zij hun emissies willen verminderen – de “Nationally Determined Contributions” of “NDC’s”.
Glasgow: Het ideale moment
Voor de COP26 in Glasgow was het tijd om emissiereductieplannen bij te stellen. De COP21 in Parijs was belangrijk, maar landen moesten verder gaan dan eerder behaald resultaat.
Hoewel de COP21 mondiale afspraken vastlegde, ontbraken concrete maatregelen. Hierdoor was er weinig vooruitgang in het beperken van de opwarming. De COP26 moest ingrijpende maatregelen vaststellen.
Twee weken vergaderen resulteerde in tien A4’tjes met een oproep om de Parijse doelstellingen te honoreren. Ondanks goede intenties, blijven concrete acties uit.
Concrete acties en vooruitzichten
Recent werden er weinig concrete maatregelen getroffen. India, als derde grootste vervuiler, kwam met nieuwe doelstellingen die de strijd tegen klimaatverandering kunnen versterken. Veel landen hebben ambitieuze doelen, maar deze zijn nog niet specifiek genoeg.
India streeft naar klimaatneutraliteit in 2070, wat 20 jaar later is dan Europa’s doel in de Green Deal. India en China investeren flink in zonneparken, maar dit is niet voldoende om aan de groeiende energiebehoefte te voldoen. China mikt op klimaatneutraliteit in 2060.
Amerika heeft misschien wel de meest ambitieuze plannen. Het land wil de methaanuitstoot met 75 procent verminderen tegen 2035. Daarnaast hebben de landen afgesproken om de uitstoot tegen 2030 met 30 procent te verminderen ten opzichte van 2020. Dit zou leiden tot een vermindering van de opwarming met 0,2 graden tegen 2050.
Toekomstige kansen
Kunnen we niet meer doen dan die 0,2 graden? Dit begint bij de aanpak van grote vervuilers. De top 20 vervuilers is verantwoordelijk voor 35% van alle energie-gerelateerde CO₂- en methaanuitstoot sinds 1965.
Het aanpakken van deze grote vervuilers kan een grote impact hebben op klimaatverandering. Misschien is het nog niet te laat om onze volgende generaties een schone toekomst te geven.